In januari begint het te kriebelen…
In februari zit ik opvallend vaak te kijken naar het wijnkistje vol met zaden. Ik sorteer de boel nog eens en koop er nog wat bij (bij voorkeur biologische zaden van De Bolster). Dit jaar alleen spinazie, pastinaak, tuinkers en stokroos (voor het ultieme boerderijgevoel).
In maart kan ik dan eindelijk toegeven aan de zaaikoorts. Inmiddels staan de tuinbonen onder glas in de koude kas en zaaide ik peultjes – op hoop van de zegen – in de vollegrond. Ik ben benieuwd of ze met rust worden gelaten door de muizen en konijnen.
Dochterlief hielp vanzelfsprekend mee met zaaien. Zoonlief verbaasde me door zich enthousiast op het eerste supermarktmoestuintje te storten. Onderstaande foto van Isabelle – een paar jaar geleden in onze stadstuin in Nijmegen – laat zien dat het tuinierplezier er al vroeg in zat.
Zie je het witte labeltje rechts naast de sla? Dat is een stukje gerecyclede luxaflex – werkt prima! Toen de kinderen nog niet konden lezen, tekende ik altijd het gewenste eindresultaat. Eigenlijk best leuk om te blijven doen…
Ja heerlijk he, we kunnen beginnen!