Dat de konijnen een hapje mee-eten uit de moestuin, dat vind ik goed. Dat is nu eenmaal de consequentie als je geen hek om je moestuin heen wilt (en op het platteland woont). Inmiddels voelen de konijnen zich er zo thuis dat ze pas weglopen als je echt in de buurt komt. Vooruit dan maar, tot nu toe valt de schade mee.
En vanmiddag ga ik het pad schoffelen. Beloofd!
O ja, dit herken ik, de konijntjes zijn zo leuk dat we de aangevreten planten voor lief nemen.
Lief!! (Totdat ze zich over een paar jaar verhonderdvoudigd hebben… ;))
oh wat schattig maar ja ze brengen natuurlijk ook schaden 🙂 maar zolang het mee valt is het stiekem toch wel gezellig.