Op de koffie
Afgelopen vrijdag konden we eindelijk eens zien hoe anderen het aanpakken. Een van de nieuwe buren die in een huis (750 meter verderop) zijn komen wonen, kwam persoonlijk een uitnodiging langsbrengen. Dus gingen we vrijdagavond om acht uur met de kinderen en een cadeautje naar hen toe. Op de koffie. Al snel stroomde de kamer vol met buurtgenoten, waarvan ik er een aantal nog niet kende. Even voorstellen, en daarna een plaatsje in de kring zoeken. Nu krijg ik altijd de kriebels van een kring met tuinstoelen, maar al snel hingen de kinderen in de bank, stond de helft van het gezelschap in de keuken en praatte iedereen in groepjes verder. En ik vond het nog leuk ook.

In het buitengebied spreek je je buren niet zo vaak. Het is al snel een paar honderd meter lopen. Toch is het goed om elkaar te leren kennen. Je weet tenminste naar wie je zwaait – wij wonen nogal dicht langs de weg – en je loopt makkelijker even bij mensen langs om iets te vragen als je elkaar kent. Dus, ik ben overtuigd: buurt maken moet je doen!

Blik op de buurt…

* Buurt maken is een oud gebruik op het platteland, onder meer in de Achterhoek. Een nieuwkomer in de buurt doet er goed aan om buurt te maken, oftewel je noabers (buren) uit te nodigen. Dat hoeft niet meteen, maar wel binnen een jaar. Als je niets doet, bestaat de kans dat je wordt buitengesloten. Doe je het wel, dan hoor je erbij en kun je op steun rekenen en bied je die natuurlijk zelf ook. De zogenoemde noaberplicht ging vroeger heel ver (tot aan het verzorgen van een uitvaart toe), maar tegenwoordig zijn de banden wat losser.

Wat zijn jouw ervaringen met buurt maken? Of twijfel je hoe je het gaat aanpakken? Schrijf hieronder een reactie. Dat stel ik ik erg op prijs. En vragen worden snel beantwoord!