Zaterdagmiddag stonden er twee fietsers bij ons hek. Ze tuurden over het weilandje en schrokken op toen ik de naastgelegen moestuin-in-wording in kwam lopen. We zijn duidelijk niet de enigen die dit een mooie plek vinden.

De moestuin-in-wording is intussen bevorderd tot echte moestuin. De helft is mooi geharkt (het kan altijd egaler, maar je blijft harken…). Samen met M. en I. heb ik de achterste bedden met touw en takken uitgezet. De aardbeienstekkies uit het Westland hebben er een plekje gekregen, nadat ze weken hadden staan wachten in kleine potjes.