De zon maakt groene plekken in het sneeuwkleed rondom onze boerderij. En opeens begint het te kriebelen. Met vriendin M. loop ik rond over het wit-groen-gevlekte grasveld dat moestuin moet worden. “Je wilde toch klein beginnen”, zegt ze lachend als ik met weidse armgebaren duidelijk maak wat ik van plan ben: boontjes, spinazie, aardappels, rucola, aardperen, maïs en een flinke rand bloemen om te plukken. Even later blader ik – bij de warmte van de houtgestookte kachel – door mijn favoriete inspiratieboeken: ‘Van het land, genieten van een groener leven’ van Alma Huisken en ‘Wilde venkel & rabarber, en andere culinaire genoegens uit de volkstuin’ van Caroline Zeevat en Ans Withagen. Klein beginnen is een goed idee, maar ik schets alvast wel een ‘groot’ basisplan. De helft zaai ik dan in met een groenbemester. En voor ik het weet struin ik over de website van Vreeken Zaden. Wordt het vrolijk geel mosterdzaad of lilapaarse Phacaelia waar bijen zo dol op zijn?